تسبیح رو بند اول انگشت اشاره معلق بود و دونهها رو بدون ذکری میچرخوندم؛ گویی بابا بودم، همونطور غرق.
// منتظر رحمت خدا میباش.
// دیمانسیون یکی نباشه تجمیع هم نمیشه.
